ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ[1]

 

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΜΕΛΕΤΗΣ[2]

 

Ανακοίνωση δίκης σε τρίτους (91 και 92)

 

Αντικειμενική σώρευση αγωγών (218)

 

Αντιπροσώπευση

– Ανεπίτρεπτη η εκούσια προς διεξαγωγή δίκης (πρβλ. δυνατότητα κατάρτισης δικαιοπραξίας με αντιπρόσωπο κατά τα άρθρα 211 επ. ΑΚ)

– Βλ. και ικανότητα δικαστικής παράστασης

 

Αοριστία αγωγής (216, 224 και 236)

 

Απαράδεκτο και συνέπειες αυτού

– Βλ. παραπομπή, συμπληρώσεις ελλείψεων, χωρισμός

 

Αποδεικτικά μέσα (339)

– Μαρτυρικές καταθέσεις και ένορκες βεβαιώσεις (339, 393 επ. και 421 επ.)

– Εξέταση διαδίκων (415 επ.)

 

Αποδοχή (ή αναγνώριση) αγωγής (298)

 

Άσκηση αγωγής και συνέπειες αυτής (215 και 221)

– Βλ. και κτήση ιδιότητας διαδίκου

– Βλ. και εκκρεμοδικία και περαιτέρω συνέπειες αυτής (222, 223, 224)

 

Αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση (83)

– Βλ. και ομοδικία και επέκταση δεδικασμένου και εκτελεστότητας σε «τρίτους»

 

Βάση αγωγής (216)

– Ανεπίτρεπτο μεταβολής αυτής και όρια δυνατότητας συμπλήρωσης (224 εδ. α΄ και β΄)

 

Δεδικασμένο (321 επ.)

– Υποκειμενικά όρια και επέκταση σε «τρίτους» μη διαδίκους (325 αριθ. 1, 325 αριθ. 2 και 3, 326 έως 329)

 

Διαδικαστικές προϋποθέσεις ή/και προϋποθέσεις του παραδεκτού

– Αυτεπάγγελτος (κατά κανόνα) έλεγχος από το δικαστήριο (λ.χ. 4 εδ. α΄, 12 § 1, 46 εδ. α΄, 73∙ πρβλ. όμως 4 εδ. β΄, 263)

 

Διάδικοι

– Ιδιότητα διαδίκου και «τρίτοι» (μη διάδικοι) (62 έως 68 και 73)

– Μεταβολές στα πρόσωπα των διαδίκων και συνέπειες:

– Κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας (286 έως 292)

– Μετά την έκδοση της οριστικής αποφάσεως και επέκταση συνεπειών αυτής σε «τρίτα» πρόσωπα (325 επ. για το δεδικασμένο, 919 για την εκτελεστότητα)

 

Διακοπή και επανάληψη της δίκης (286 – 292)

 

Διαπλαστική αγωγή και απόφαση (71)

 

Δικαιοδοσία και αρμοδιότητα πολιτικών δικαστηρίων (1 έως 47 και ιδίως 4, 45 – 46 και 263)

 

Δικαστική απόφαση (300 επ.)

– Δικαστική απόφαση ανύπαρκτη (313 – 314)

– Διάκριση μεταξύ οριστικών και μη οριστικών αποφάσεων (308 – 309∙ βλ. για περιπτώσεις μη οριστικών αποφάσεων και άρθρα 67, 78, 218 § 2, 222 § 2, 246, 247, 249, 254)

 

Δικόγραφα

– Αναγκαίο (τυπικό) περιεχόμενο αυτών (118)

 

Δικονομικά βάρη και δικονομικές δυνατότητες διαδίκων

– Προβολή ισχυρισμών και αιτημάτων, επίσπευση διαδικασίας, κατάθεση εγγράφων προτάσεων και συμμετοχή στη συζήτηση, επίκληση και προσαγωγή αποδεικτικών μέσων, κανονική συμμετοχή στη δίκη, ερήμην συζήτηση και συνέπειες ερημοδικίας (106, 108, 115, 237, 261, 271 και 272)

 

Εκκρεμοδικία (221 § 1 και 222)

– Περαιτέρω συνέπειες αυτής:

– Απαγόρευση μεταβολής αιτήματος και βάσεως αγωγής (223, 224)

– Περάτωση (ή λήξη ή κατάργηση) της δίκης και της εκκρεμοδικίας:

– Με έκδοση οριστικής αποφάσεως (300 επ., 308)

– Με άλλον νόμιμο τρόπο (293 έως 299)

 

Εκτελεστότητα (904 επ.)

– Υποκειμενικά όρια και επέκταση σε «τρίτους» μη διαδίκους (919 και 920)

 

Ένδικα μέσα (495 επ.)

– Κατά ανύπαρκτης δικαστικής αποφάσεως (313 – 314)

 

Ενώσεις προσώπων χωρίς νομική προσωπικότητα ως διάδικοι (62 εδ. β΄)

 

Ερημοδικία εναγομένου και συνέπειες αυτής (271 και ιδίως § 3)

 

Εταιρείες χωρίς νομική προσωπικότητα ως διάδικοι (62 εδ. β΄)

 

Θεμελιώδεις δικονομικές αρχές (106 επ.)

– Αρχή της ισότητας των διαδίκων (110)

– Βλ. και καθήκον του δικαστηρίου προς καθοδήγηση των διαδίκων

 

Ικανότητα διαδίκου (62 και 73∙ βλ. και άρθρα 34 επ. και 61 επ. ΑΚ)

 

Ικανότητα δικαστικής παράστασης διαδίκων (63 – 67, 415 §§ 2 και 3∙ βλ. και άρθρα 127 επ. ΑΚ)

– Διάκριση από ικανότητα διαδίκου (62)

– Διάκριση από την ικανότητα προς το δικολογείν (94 επ.)

– Αλλοδαπών προσώπων ειδικότερα (66)

– Αποκλίσεις: στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (63 § 2 και 682 επ.), στην ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών (594∙ βλ. και 591 § 1 εδ. α΄), στη διαδικασία εκδίκασης υποθέσεων της εκούσιας δικαιοδοσίας (742∙ βλ. και άρθρα 1 περ. β΄, 739 και 741)

– Δικαστική παράσταση ανικάνων «προς το παρίστασθαι» φυσικών προσώπων και νομικών προσώπων ή ενώσεων και εταιρειών που δεν έχουν νομική προσωπικότητα («νόμιμοι αντιπρόσωποι ή εκπρόσωποι» και όρια εξουσίας τους) (64 – 65∙ βλ. και 415 §§ 2 και 3)

– Ανάγκη γενικής ή και ειδικής «εξουσιοδότησης» προς διεξαγωγή δίκης και διακρίσεις (64 § 2 εδ. β΄ και 65 §§ 1 και 2)

– Διάκριση από τη δικαστική πληρεξουσιότητα λόγω ανυπαρξίας «ικανότητας προς το δικολογείν» (94 επ.)

 

Ικανότητα προς το δικολογείν και δικαστική πληρεξουσιότητα (94 έως 105)

 

Καθήκον του δικαστηρίου προς καθοδήγηση των διαδίκων (236 βλ. και 116 § 2 και 116Α)

– Βλ. και θεμελιώδεις δικονομικές αρχές (άρθρα 106 επ.)

– Βλ. και συμπλήρωση ελλείψεων

 

Μεταβίβαση επιδίκου δικαιώματος ή αντικειμένου κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας και συνέπειες (225)

– Βλ. και δεδικασμένο (επέκταση σε ειδικούς διαδόχους) και παρεμβάσεις (ιδίως αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση)

 

Νομιμοποίηση διαδίκων (69∙ βλ. και 216 § 1 περ. α΄ και 415 § 4)  

 

Ομοδικία ή υποκειμενική σώρευση (74 έως 78)

 

Παραπομπή υποθέσεως (46 και 264)

– Βλ. και συμπλήρωση ελλείψεων

 

Παρεμβάσεις τρίτων στη δίκη

– Κύρια παρέμβαση (79)

– Πρόσθετη παρέμβαση (80 έως 85)

 

Προσεπικλήσεις τρίτων στη δίκη (86 έως 90)

 

Συμμετοχή «τρίτων» στη δίκη

– Βλ. διάδικοι, παρεμβάσεις, προσεπικλήσεις, ανακοίνωση δίκης

 

Συμπλήρωση ελλείψεων

– Σε περίπτωση ελλείψεων σχετικών με την ικανότητα δικαστικής παράστασης ή με τη νόμιμη εκπροσώπηση ανικάνων προς το παρίστασθαι (67)

– Επί ελλείψεων ως προς την ύπαρξη δικαστικής πληρεξουσιότητας (105)

– Σε περιπτώσεις τυπικών ελλείψεων του δικογράφου της αγωγής (227 και 118)

– Σε περιπτώσεις άλλων ελλείψεων της αγωγής, εφόσον δεν επέρχεται μεταβολή της βάσεως αυτής (224 εδ. β΄)

 

Χωρισμός

– Ως ηπιότερη της απόρριψης συνέπεια απαραδέκτου (218 § 2, 78, 247)

– Βλ. και δικαστική απόφαση (διάκριση μεταξύ οριστικών και μη οριστικών αποφάσεων)

 

Απόστολος Σοφιαλίδης

επίκ. καθηγ. Πολιτικής Δικονομίας ΑΠΘ

Θεσσαλονίκη, 24/27 Μαρτίου 2020