ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ Ι

[ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ – ΔΙΚΑΙΟ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ]

[Α΄ Τμήμα – επικ. καθηγ. Απόστολος Σοφιαλίδης]

IΙ. ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ

Α. ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η ομόρρυθμη εταιρεία «Α ΟΕ» άσκησε κατά της ανώνυμης εταιρείας «Β ΑΕ» αγωγή, με την οποία ισχυρίσθηκε: Ότι το Μάρτιο του 2017 καταρτίσθηκε μεταξύ τους στη Θεσσαλονίκη εγγράφως σύμβαση πωλήσεως, με βάση την οποία η εναγόμενη όφειλε να παραδώσει σταδιακά στην ενάγουσα εμπόρευμα συγκριμένου είδους συνολικής ποσότητας 10.000 τόνων, αντί τιμήματος 400 € ανά τόνο (και συνολικά 4.000.000 €), από το οποίο η ενάγουσα όφειλε να καταβάλλει το 80% για κάθε παραδιδόμενη ποσότητα και το υπόλοιπο 20% όλο μαζί, με την παράδοση και του τελευταίου μέρους όλης της ποσότητας. Ότι η παράδοση συμφωνήθηκε να ολοκληρωθεί εντός τεσσάρων (4) μηνών από την κατάρτιση της συμβάσεως, επειδή όμως στη λήξη του τετραμήνου αυτού είχαν παραδοθεί 5.000 μόνο τόνοι εμπορεύματος, με προφορική συμφωνία των μερών, η σύμβαση εξακολούθησε να εκτελείται, οπότε, μετά την πάροδο έξι (6) ακόμη μηνών και ενώ είχαν απομείνει προς παράδοση 500 τόνοι εμπορεύματος, στους οποίους αναλογούσε τίμημα 200.000 €, η εναγόμενη αρνήθηκε να της παραδώσει άλλη ποσότητα. Με βάση το ιστορικό αυτό, η ενάγουσα, επικαλούμενη τα άρθρα 516 και 386 ΑΚ, ζήτησε να αναγνωρισθεί ότι η εναγόμενη οφείλει να της παραδώσει τους 500 τόνους εμπορεύματος που δεν είχαν ακόμη παραδοθεί.

Και οι δύο διάδικες πλευρές κατέθεσαν νομότυπα και εμπρόθεσμα προτάσεις και προσθήκες – αντικρούσεις. Η εναγόμενη, με τις προτάσεις της, επικαλούμενη τα άρθρα 513, 516, 288, 343 εδ. α΄ και 383 ΑΚ, ισχυρίσθηκε ότι μετά την τελευταία τμηματική παράδοση τον Ιανουάριο του 2018 είχε υπαναχωρήσει από το ανεκτέλεστο μέρος της σύμβασης και συνεπώς δεν έχει υποχρέωση παράδοσης των υπόλοιπων 500 τόνων. Η ενάγουσα, με τις προτάσεις της, προσκόμισε ένορκη βεβαίωση, με την οποία ο προϊστάμενος του λογιστηρίου της βεβαίωνε ότι η διάρκεια της σύμβασης παρατάθηκε με προφορική συμφωνία των μερών επ’ αόριστο. Η εναγόμενη, με την προσθήκη στις προτάσεις της, προσκόμισε ένορκη βεβαίωση, με την οποία ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της βεβαίωνε ότι η ενάγουσα ζητούσε σκόπιμα παραλαβή μικρών ποσοτήτων, για να καθυστερεί το οφειλόμενο 20% του τιμήματος όλης της ποσότητας που είχε παραλάβει.

Β. ΠΡΩΤΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Ποιο δικαστήριο είναι αρμόδιο καθ’ ύλην και κατά τόπον για την αγωγή, καθώς η εναγόμενη είχε την έδρα της κατά τη σύναψη της συγκεκριμένης συμβάσεως στη Θεσσαλονίκη, ενώ κατά την άσκηση της αγωγής στην Αθήνα;

2. Μπορούσε η ενάγουσα με τις προτάσεις της να ζητήσει να υποχρεωθεί η εναγόμενη α) να της παραδώσει την υπόλοιπη ποσότητα των 500 τόνων εμπορεύματος ή β) να της καταβάλει διαφέρον για την περίπτωση που δεν βρεθεί ή δεν παραδοθεί η ως άνω υπολειπόμενη ποσότητα εμπορεύματος;

3. Μπορούσε η εναγόμενη στο πλαίσιο της συγκεκριμένης δίκης να ζητήσει με τις προτάσεις της ή με άλλο νόμιμο μέσο να υποχρεωθεί η ενάγουσα να της καταβάλει το 20% του οφειλομένου κατά τους ισχυρισμούς της τιμήματος για τους 9.500 τόνους εμπορεύματος που είχαν ήδη παραδοθεί (συνολικού ύψους 760.000 €);

Απόστολος Σοφιαλίδης

18.03.2020